موضوع: چرا ظهور افراد ایرانی-آمریکایی در حوزه فناوری جای تعجب ندارد؟

دارا خسروشاهی، مدیرعامل سابق شرکت اکسپیدیا، ایرانی ها و ایرانی-آمریکایی ها را در کانون توجه قرار داده است. زیرا از یک طرف، این شخص ۴۸ ساله که به تازگی مدیرعامل اوبر شده است، در سن ۹ سالگی به علت وقوع انقلاب همراه خانواده اش از ایران مهاجرت کرد. از طرف دیگر، به این دلیل که او بستگان زیادی در بین ایرانیان شاغل در جهان فن آوری آمریکا دارد.

در مقاله‌ی امروز صبح واشنگتن پست اشاره شد که کاوه خسروشاهی، برادر دارا خسروشاهی، مدیرعامل شرکت آلن و همکاران است. پسرعموی او، امیر خسروشاهی، یکی از مؤسسان نیروانا است؛ شرکتی در زمینه‌ی هوش مصنوعی که سال گذشته توسط اینتل به بیش از ۴۰۰ میلیون دلار خریداری شد. او همچنین پسر خاله‌ی هادی و علی پرتوی است، برادران دوقلوی بانفوذی که از بنیانگذاران و سرمایه‌گذاران حوزه‌ی فن آوری هستند.

علاوه بر اینها، پُست از دو عضو دیگر این خانواده یعنی فرزاد «فازی» خسروشاهی، که در ساخت صفحات گسترده‌ی گوگل نقش داشت، و آوید لاری زاده دوگان، که از شرکای جی وی واقع در لندن است، نام می برد.

سرمایه گذار کارآفرین، پژمان نوزاد، که هنگام مهاجرت از ایران به آمریکا در سال ۱۹۹۲ عملاً هیچ پولی نداشت و زبان انگلیسی نمی دانست، می گوید موفقیت خسروشاهی و شبکه‌ی گسترده‌ی او برای کسانی که از علاقه‌ی خانواده های ایرانی به کار و فعالیت خبر دارند تعجب آور نیست. ایرانیان، ابتدا به خانواده و دوستان و سپس به تحصیل، خصوصاً در زمینه‌ی ریاضیات و علوم، اولویت می دهند.

نوزاد، یکی از مدیران شرکت پیِر که آن را حدود چهار سال پیش به همراه دوست و شریک ‌سرمایه‌گذار خود مار هرشنسون تأسیس کرد، می گوید: «ریاضیات و علوم در فرهنگ ایرانیان ریشه دارند.»

نوزاد به مریم میرزاخانی، اولین زن و اولین ایرانی برنده‌ی مدال فیلدز، که اغلب معادل جایزه‌ی نوبل در حوزه‌ی ریاضیات قلمداد می شود، اشاره می کند. (متأسفانه، میرزاخانی که همین اواخر استاد دانشگاه استنفورد بود ماه گذشته به علت سرطان سینه در سن ۴۰ سالگی درگذشت.)

نوزاد همچنین از دانشگاه صنعتی شریف ایران، که بنا بر گزارش مجله‌ی نیوزویک تعداد زیادی از دانشجویان دوره‌ی دکترای استنفورد فارغ التحصیل آن هستند یاد می کند. در واقع، دانشگاه شریف در این گزارش به خاطر داشتن «یکی از بهترین برنامه های مهندسی برق دنیا در مقطع لیسانس» تحسین شده است.

جالب آنکه، یکی از مؤسسان این دانشگاه فیروز، پدر برادران پرتوی و اولین استاد این دانشگاه بود. میرزاخانی نیز مدرک لیسانس خود را از این دانشگاه گرفته بود.

به عقیده‌ی نوزاد، تمرکز بر حس دلسوزی ایرانیان نیز مهم است. او ضمن صحبت در باره‌ی ایرانیانی که می شناسد، آنها را «بسیار مهربان و دلسوز و بامحبت» معرفی می کند؛ خصلتی که در محل کار خود نیز حفظ می کنند. «ما خصلتاً مواظب دیگران هستیم و به نظر من با شرکت ها نیز مانند خانواده‌ی خود رفتار می کنیم.»

مسلماً، خسروشاهی نظر مساعد کارکنان شرکت اکسپیدیا را جلب کرده است، زیرا بیش از ۲۲۰۰ نفر از آنها چنان امتیاز بالایی به او دادند که اخیراً در وب سایت مشاغل گِلس دُر رتبه‌ی ۳۹ از ۱۰۰ مدیر برترآمریکایی را به خود اختصاص داد.

نوزاد خود نت وُرکر متبحر معروفی است و در شرکت پیِر که قبلاً شرکت سرمایه‌گذاری پژمان مار نام داشت، جوّ دوستانه ای برقرار کرده است. (بنا بر گزارش مؤسسه‌ی استریکتلی وی‌سی، در سال ۲۰۱۴ تأسیس شده است.)

همچنین، او در دورهمی های دوستانه‌ی صبح جمعه‌ی جماعت ایرانی و ایرانی-آمریکایی ساکن پالوآلتو، سان‌فرانسیسکو و ونکوور به نام نون بربری (نوعی نان مورد علاقه‌ی ایرانی‌ها که با پنیر فتا یا مربا خورده می شود) به این نکته اشاره می کند. زمان ورود و خروج مهمانان این دورهمی‌ها اختیاری است، اما آنها می‌دانند که نت وُرکینگ، حمایت و جریان آزاد اندیشه ها از موضوعات مورد بحث همیشگی است.
به عقیده‌ی فرزاد، که خانواده اش در دهه‌ی ۱۹۸۰ از تهران به آلمان گریخت و قبل از تبدیل شدن به سرمایه‌گذاری تمام وقت تاجر فرش معروفی بود که به میلیونرهای دنیای فن آوری فرش می‌فروخت، ممکن است عامل سومی نیز در کار باشد. تعداد زیادی از ایرانی ها، مانند بسیاری از افرادی که چیزی برای ثابت کردن دارند، برای رسیدن به آمریکا بر موانع زیادی غلبه کرده اند و قدر زندگی کردن در این کشور را می دانند.

نوزاد می گوید «اکثر ما تقریباً با دست خالی- از هیچ- زندگی خود را در آمریکا شروع کردیم. اما آمریکایی ها هیچ وقت مرا به خاطر کشور، زبان، میراث یا مذهبم قضاوت نکردند. من از تک‌تک فرصت ها بهره مند شدم و همیشه بابت آن سپاسگزارم.»

نوزاد یا خسروشاهی یا بسیاری از اعضای جامعه ایرانی موفقیت خود را ارج می نهند. به همین دلیل، بسیاری از آنان به سیاست و سخنان رئیس جمهور ترامپ که مجدانه ورود مسلمانان به آمریکا، از جمله ایرانیان را ممنوع کرده است، اعتراض دارند.

مدت کوتاهی پس از انتشار اولین دستور منع سفر توسط ترامپ، خسروشاهی یادداشتی به کارکنان شرکت اکسپیدیا فرستاد و گفت که شاید این اقدام ترامپ آمریکا را «به مکانی امن تر برای زندگی تبدیل کند، اما مسلماً آن را کوچک تر می کند؛ کشوری که به جای تفکر پیشرو، خودبینی را پیشه می‌کند و به جای آینده‌نگری به ارتجاع روی می آورد.»

پسر خاله‌ی او، هادی پرتوی، که به همراه برادرش علی شرکت غیرانتفاعی Code.org را تأسیس کرد، در صحبت با مجله‌ی آتلانتیک در اوایل سال جاری همین نظر را بیان کرد. «آمریکایی ها از کالاهای ساخت ایرانی ها استفاده می کنند، یا به مطب پزشکان ایرانی می روند و مرتباً تحت درمان قرار می گیرند. این فرهنگ آمریکا را تهدید نمی کند، و به نظر من اخراج مهاجران از این کشور به دلایل امنیتی اشتباه است.»

اگر بخواهیم در مورد دولت فعلی منصف باشیم، باید بگوییم ایرانی ها از یک سال قبل با تصویب قانونی توسط رئیس‌جمهور باراک اوباما قانونی که به عقیده آنان مسیر را برای تحریم مسلمانان هموار کرد، در این خصوص هشدار داده اند. بیش از ۳۰ نائب رئیس و مدیرعامل اجرایی، با ارسال نامه‌ی سرگشاده‌ای به کنگره، به این قانون «تبعیض آمیز» اعتراض کردند.
علی طهماسب، کارآفرین، فهرستی از سایر ایرانیان موفق فعال در حوزه‌ی فن آوری تهیه کرده است که مطالعه‌ی آن خالی از لطف نیست. در این فهرست به این اسامی بر می خوریم: امید کردستانی، مسئول ارشد کسب و کار پیشین گوگل (و در حال حاضر رئیس اجرایی هیئت مدیره‌ی توئیتر)؛ پیر امیدیار، مؤسس سایت ای بِی؛ شروین پیشه ور، سرمایه گذار؛ و تیندرز شین راد، و بسیاری دیگر.

این فهرست کامل نیست و جای افرادی مانند انوشه انصاری، کارآفرین سریالی و مهندسی که در سال ۲۰۰۶ اولین ایرانی بود که به فضا سفر کرد، خالی است. او چند روز پس از تولد ۴۰ سالگی اش به این سفر رفت.


منبع: چرا ظهور افراد ایرانی-آمریکایی در حوزه فناوری جای تعجب ندارد؟ - ایران استارت آپ