انجمن گفتگو استارتاپ های ایران به نقل از تی نیوز :

فرارو - «من یک جوانم. می خواهم فعالیت کنم. می خواهم در روند تصمیم گیری های کشورم نقش داشته باشم. من تنها یکی از میلیون ها جوان ایرانی ام. گذشته ها زندگی راحت تر بود. آدم حتی می توانست مدیر شود. مدیر شدن هم خیلی راحت تر از این حرفها بود. وقتی از دانشگاه خارج شدم، خانواده ام به من گفت برو کار کن و برای خودت کسی شو. اما من هم مثل خیلی های دیگر یک کلمه برای جواب دادن داشتم: «نمی گذارند.» این «نمی گذارند» را فقط ما جامعه جوان و تحصیل کرده نمی گوییم. حتی کسانی هم که خودشان ممکن است در مانع تراشی برای ما نقشی داشته باشند هم می گویند. البته ادبیات آنها فرق می کند. مثلا می گویند «ما کی باید به جوانان مان اعتماد کنیم؟»، «سن مدیریتی کشور پیر شده است؟» و یا «ما چه برنامه ای برای فارغ التحصیلان دانشگاهی مان داریم؟» اما من به جز شغل، منزلت اجتماعی هم قابل قبولی هم می خواهم. نمی خواهم ببینم این دیگران هستند که برای من تصمیم می گیرند و من در مقابل باید فرمانشان را اجرا کنم. اصلا چرا من نباید سیاست مدار باشم؟ مگر من از سیاسیون ما که دکمه یقه دیپلمات می بندند چه چیزی کمتر دارم؟» وقتی پای صحبت ...
______________________________
ادامه در منبع : https://tnews.ir/news/90a1101556207....7%d8%b3%db%8c/