کارت‌های مغناطیسی (Magnetic stripe card)
کارت مغناطیسی یکی از انواع کارت‌ها می‌باشد که دارای یک نوار مغناطیسی بوده که با تغییر خاصیت مغناطیسی ذرات کوچک مبتنی بر آهن اطلاعات را ذخیره می کند. جنس این کارت‌ها اغلب از جنس PVC می‌باشد. عمده استفاده این کارت ها به عنوان کارت های بانکی ، کارت های تخفیف ، کارت های ساعت زنی و ... می باشد.
اولین بار برای ذخیره سازی اطلاعات در نوار مغناطیسی در جنگ جهانی دوم برای ذخیره سازی صدا استفاده شد و همچنین در سال 1950 از نوارهای مغناطیسی برای ذخیره سازی اطلاعات کامپیوتر استفاده شد. در سال 1960 شرکت IBM از این ایده استفاده و نوار مغناطیسی را درون کارت تعبیه کرد و راهی امن برای ذخیره سازی اطلاعات ارائه داد و با دولت آمریکا در مورد این سیستم امن مذاکره کرد.شرکت ISO استانداردهایی اعم از اندازه کارت، محل قرار گیری مغناطیس در کارت، نوع اطلاعاتی که در نوار مغناطیسی قرار می گیرد و همچنین مشخصه‌هایی در مورد نوار مغناطیسی ارائه کرد که این استاندارد ها عبارتند از ISO/IEC 7810, ISO/IEC 7811, ISO/IEC 7812, ISO/IEC 7813, ISO 8583, ISO/IEC 4909

کارت هوشمند (smart card)
كارت های هوشمند نسل جدید و پیشرفته تری از كارت ها هستندكه در مقایسه با كارت‌های مغناطیسی ،طیف استفاده وسیع‌تری دارند. كارت‌های هوشمند از دو دیدگاه قابل بررسی و طبقه بندی هستند،
یك دیدگاه براساس ساختار كارت هوشمند است و دیدگاه دیگر بر اساس نوع ارتباط كارت با دستگاه كارت خوان می باشد.

در دیدگاه اول كارت‌ها به دو گروه تقسیم می‌شوند:
الف- كارت هایی كه دارای ریزپردازنده همراه با حافظها ی شبیه به RAM هستند كه به این گونه كارت‌ها Microprocessor Chip Cards و یا Integrated Circuit Cards می‌گویند. و در قیاس با كارت‌های مغناطیسی، دارای حافظه بیشتر و امنیت بالاتری هستند. از آنجا كه این كارت‌ها دارای ریزپردازنده هستند، قادرند بابهره‌گیری از نرم فزارهای مختلف، داده‌های مختلفی را پردازش كنند؛ بنابراین صرفاً برای تعاملات مالی استفاده نمی‌شوند. كارت هوشمند سوخت نمونه‌ای از به كارگیری این گونه كارت‌های
هوشمند است.
ب- كارت‌‌های حافظه یا در اصطلاح Memory Cards كه قادرند تا چند كیلوبایت داده را در تراشه حافظه خود نگهداری كنند و چون فاقد ریزپردازنده هستند، توانایی پردازش داده‌ها را ندارند؛ از این رو صرفاً برای یك منظور و كاربرد خاص آن هم در شرایطی كه سیستم مذكور فاقد پیچیدگی و حالات مختلف
باشد، استفاده می‌شوند.
كارت‌های اعتباری تلفن كه با قیمت 16 هزار ریال از جانب شركت مخابرات فروخته می‌‌شوند و دارای 20 هزار ریال اعتبار هستند، نمونه‌ای از این گونه كارت‌ها به شمار می‌روند.

در دیدگاه دوم، كارت‌های هوشمند از نظر تماس یا عدم تماس با دستگاه كارت خوان به دو دسته تقسیم می شوند:
نوع اول كه به آنها Contact Smart Cards گفته می‌شود، دارای یك مدار یكپارچه ( IC ) یا تراشه ( Chip ) با توانایی پردازش داده‌ها هستند و ممكن است دارای حافظه و یا فاقد آن باشند و برای مشاهده یا دریافت داده‌هایشان باید آنها را در دستگاه یا ماشین مربوطه قرار داد تا تماس فیزیكی بین كارت و
دستگاه یا ماشین كارت خوان مربوطه برقرار باشد. این كارت‌ها ابزاری مناسب برای پرداخت‌های الكترونیكی در تعاملاتonline هستند، كارت‌های شناسایی ( ID Card ) و كارت‌های سلامت ( Health Card ) نمونه‌هایی از این كارت‌های هوشمند تماسی هستند.
نوع دوم از این كارت‌ها كه به آنها Contactless Smart Cardsگفته می‌شود، دارای فناوری جدیدتری هستند كه آنها را از تماس فیزیكی بین كارت و دستگاه بین باز می كند.در حقیقت به جای صفحه تماس، دارای آنتنی هستند كه قادر است در فاصلهای مناسب با دستگاه مربوطه ارتباط برقرار كند. اما این آنتن برخلاف آنتن رادیو و یا آنتن گوشی تلفن همراه، به صورت بخشی زائد و بلند نیست بلكه به صورت یك لایه در داخل خود كارت، قرار گرفته است. گذرنامه‌های الكترونیكی Passport Electronic كارت‌های مربوط به پرداخت هزینه در برخی پاركینگ‌های عمومی، برخی از كارت های شناسایی و یا كارت های ورود و خروج پرسنل، از نوع كارت‌های هوشمند بدون تماس هستند.

تفاوت بین smart card با magnetic card
1.اولین تفاوتی بین این دو کارت، امنیت بالایی که کارت های هوشمند دارد و معمولا زمانی از آنها استفاده می شود که بخواهیم اطلاعاتمان مهم و خصوصی باشد.
2.کارت های هوشمند به دلیل داشتن میکروپروسسر می توانند اطلاعات را رمز و به صورت امن ذخیره کند.
3.اطلاعات درون کارت های هوشمند زمانی در دسترس خواهد بود که کاربر را شناسایی کند.
4.کارت های هوشمند دارای تشخیص هویت بسیار قوی می باشند و برای تشخیص هویت PIN و اثر انگشت و غیره استفاده می کند.
5.کارت های هوشمند از امضای دیجیتال برای شناسایی شرکت سازنده کارت استفاده می کند تا شخص دیگر آن را جعل نکند.
6.در کارت های هوشمند نوعی تکنولوژی در طراحی چیپ به کار رفته که کمک به تشخیص جعلی بودن کارت می کند.
در مقابل کارت های مغناطیسی دارای کمترین امنیت بوده و به راحتی می توان اطلاعات آن را کپی برداری کرد و درون کارت دیگر را نوشت و همچنین به راحتی می توان از کارت المثنی ساخت از دیگر مشکلات محدود بودن حافظه‌ی این کارت می‌باشد که حداکثر 2KB می باشد، بعد صادر شدن نیز اطلاعات آن قابل به روز شدن نمی‌باشد.

https://www.cyberpolice.ir/learning/28701