اینترنت فضای بی‌نهایت بزرگی است. فضایی که در آن در هر ثانیه حدود ۶ هزار توئیت انجام می‌شود، چیزی حدود ۴۰ هزار عبارت در گوگل جستجو می‌شود و چیزی حدود ۲ میلیون ایمیل ارسال می‌شود. ولی این اعداد و ارقام تنها به بزرگی وب اشاره دارند.
در سپتامبر سال ۲۰۱۴، حدود یک میلیارد وب‌سایت بر روی فضای اینترنت وجود داشت. رقمی که با مرگ و تولد وب‌سایت‌ها در هر ثانیه، در حال نوسان است؛ اما در زیر تمامی این اتفاقات که برای اکثر مردم شناخته‌شده‌اند، مفهوم وب عمیق (Deep Web) نهفته است. مفهومی شامل همه آن چیزهایی که توسط گوگل و دیگر موتورهای جستجوگر نمایه نمی‌شود. محتوای وب عمیق شامل فعالیت‌های پنهان در بازارهای سیاه و غیرقانونی و نیز استفاده از نرم‌افزارهای تور (TOR). تور سامانه‌ای است که برای ناشناس ماندن کاربران در محیط اینترنت به کار می‌رود. ترکیب این دو مفهوم یعنی پویایی بالای فضای قابل‌اندازه‌گیری وب و فضای غیرقابل‌اندازه‌گیری وب عمیق نشان می‌دهد که سنجش دقیق اندازه اینترنت تا چه اندازه دشوار است. مطابق یک پژوهش جدید که از ابزارهای نوین وب‌سنجی در‌ آن استفاده‌شده است تا اواسط ماه مارس سال ۲۰۱۶ میلادی چیزی در حدود ۴٫۶۶ میلیارد صفحه وب آنلاین در فضای اینترنت در دسترس بوده است؛ و این عدد تنها فضای قابل جستجوی وب را پوشش می‌دهد نه وب عمیق را. با این بزرگی سؤال دیگری که باید پرسید این است که حقیقتاً اینترنت چه مقدار اطلاعات را در خود نگه‌داشته است؟ برای پاسخ به این سؤال، سه مسئله باید موردتوجه قرار گیرد. ۱- اطلاعات ذخیره‌شده در اینترنت ۲- اطلاعات ردوبدل شده در اینترنت ۳- اطلاعات محاسبه‌شده در اینترنت در سال ۲۰۱۴ یک تحقیق نشان داد که ظرفیت ذخیره‌سازی اینترنت چیزی حدود ۱۰ به توان ۲۴ بایت یا یک‌میلیون اگزابایت (exabytes) است. هر اگزابایت یک میلیارد میلیارد بایت است. یک راه برای اندازه‌گیری ظرفیت ارتباطی اینترنت، اندازه‌گیری ترافیک است. در سال ۲۰۱۶ ترافیک اینترنت به ۱.۱ زتابایت (zettabytes) در سال رسیده است. هر زتا بایت هزار اگزابایت است. تخمین زده می‌شود که در سال ۲۰۱۹ ترافیک جهانی بر روی اینترنت به ۲ زتابایت در سال برسد. هر زتابایت در حدود ۳۶ هزار سال ویدئو با کیفیت است. نتایج یک پژوهش دیگر در سال ۲۰۱۱، نشان داد که ظرفیت ارتباطی اینترنت در حدود سه هزار میلیارد کیلو بیت در ثانیه بر اساس پهنای باند است. این اندازه‌گیری بر اساس ظرفیت سخت‌افزاری موجود است و نمی‌تواند نشان‌دهنده میزان اطلاعاتی باشد که به‌صورت واقعی در هرلحظه در حال انتقال است. یک راه دیگر برای اندازه‌گیری ظرفیت ارتباطی اینترنت، شمارش تعداد نشانی‌های اینترنتی (IP) است. نشانی آی پی، نشانی عددی است که به هر یک از دستگاه‌ها و رایانه‌های متصل به شبکه اختصاص داده‌شده است. تخمین زده می‌شود که چیزی حدود ۱.۳ میلیارد آدرس آی پی آنلاین در سال ۲۰۱۲ در حال استفاده بوده است.

برای فهم بهتر بزرگی اینترنت بهتر است مثال‌هایی از دنیای فیزیکی ارائه شود. اگر فرض کنیم که برای پرینت گرفتن یک صفحه از وب به چیزی حدود ۳۰ صفحه A4 نیاز باشد، فقط برای کپی گرفتن از اطلاعات متنی در اینترنت به چیزی حدود ۱۳۶ میلیارد کاغذ A4 نیاز خواهیم داشت. درحالی‌که ظرفیت ذخیره‌سازی هر سه سال ۲ برابر می‌شود، ظرفیت پردازش اطلاعات در هر یک سال و نیم، دو برابر می‌شود. در سال ۲۰۱۱ انسان‌ها توانستند در هر ثانیه چیزی حدود ۶٫۴ در ده به توان ۱۸ دستورالعمل را با استفاده از کامپیوترهای خود محاسبه کنند. عددی در حدود تعداد پالس‌های عصبی که در هر ثانیه در مغز انسان ایجاد می‌شوند. پنج سال بعد یعنی در سال ۲۰۱۶ این عدد ۸ برابر شده است.
گسترش قدرت محاسباتی با استفاده از فناوری‌های نوین مانند هوش مصنوعی تنها چیزی است که انفجار داده‌های آنلاین را مفید می‌کند. ما با استفاده از این فناوری‌ها در حال کوچ از عصر اطلاعات به عصر دانش هستیم. درواقع گسترش روزافزون حجم اطلاعات، نیاز به ابزارهای نوین و پیشرفته مبتنی بر فناوری‌های جدید مانند هوش مصنوعی دارد تا بتواند این میزان اطلاعات را پردازش کند.

منبع: iranianfuturist.com
https://isfahanplus.ir/%d8%a7%db%8c%...3%d8%aa%d8%9f/