بیل گیتس (موسس مایکروسافت) چند سال پیش گفت که تا سال ۲۰۲۰ میلادی دو دسته کسب و کار وجود دارد: اول، کسب و کارهای انلاین و دوم، کسب و کارهای از بین رفته.
بنا بر گفته متخصصان گردشگری در جهان، ایران یکی از ده کشور اول جهان در زمینه داشتن جاذبه های گردشگری (تاریخی، مذهبی، طبیعی، غذایی، فرهنگی، صنایع دستی، …) است ولی در عمل ما یک هزارم از گردشگران جهان را هم نداریم ولی به راستی چرا ؟ یکی از ده کشور اول جهان برای جاذبه های گردشگری هستیم ولی از ابزار های ارتباطی و انلاین روز دنیا برای معرفی آن استفاده نمی کنیم. نظرات توریست هایی که از ایران در حال برگشت هستند را در جایی ثبت و به صورت انلاین منتشر نمی کنیم و همچنان یک ایران هراسی عمومی در جهان وجود دارد. سیستم های رزرو هتل و اقامتگاه به صورت عملیاتی و گسترده از خارج ایران در دسترس نیست.
سیستم های فروش محصولات محلی و صنایع دستی بواسطه عدم ارتباط بانکی بین المللی قسمت بسیار بزرگی از بازار خود را از دست می دهند. ارتباط با راهنمایان تورها و رزرو تور ها می تواند بهتر و حرفه ایی تر در بستر اینترنت انجام شود. برای کرایه ماشین (با راننده و بدون راننده) هنوز جای کار بسیاری وجود دارد. با استفاده از شبکه های اجتماعی می توان با هزینه نزدیک به صفر به انبوهی از علاقه مندان برای سفر به ایران دسترسی پیدا کرد. در زمینه نقشه و ناوبری و جزئیات مکان ها ضعیف عمل کرده ایم. مردم ایران مهمان نواز و صلح جو هستند ولی برند ملی ما در جهان اینگونه نیست.
با استفاده از سیستم هایی مانند واقعیت افزوده میتوان به گردشگران تجربه بهتری از حضور در جای جای ایران را داد. موارد فوق چند مورد از ده ها فرصتی بود که جوانان ایران می توانند با استفاده از فن آوری اطلاعات و اینترنت برای درآمد زایی دراختیار داشته باشند. اشتغال زایی برای ورود هر گردشگر به صورت مستقیم و غیر مستقیم چندین نفر است. سرعت به بار نشستن تلاش ها در این زمینه بسیار سریع است. سرمایه های مادی و معنوی ما در این زمینه زیاد است. پس چرا نباید استارتاپ ها و راهکارهای بر بستر اینترنت در زمینه گردشگری – با توجه به انبوه جوانان تحصیلکرده و مسلط به استفاده از فضاهای مجازی در ایران – یکی از نقاط تمرکز ما باشد؟ وقتی آقای بیل گیتس در مورد کسب و کار انلاین می گوید، یعنی باید به فراخور موضوع یک رد پا در دنیای آنلاین و مجازی داشته باشد.

به عنوان مثال در زمینه صنایع دستی می توان در انبوه شبکه های اجتماعی موجود، محتوا (صوتی، تصویری، متنی) در مورد روش ساخت، زیبایی ها ، طرز استفاده و عملکرد، توصیه نامه ها و استاندارد ها، نظر گردشگران خارجی، تاریخچه، معرفی استاد کاران، …. منتشر کرد.
فروشگاه های اینترنتی در داخل و خارج ایران به عرضه محصولات – با کیفیت و بسته بندی مناسب – مشغول باشند.
تورهای (مجازی و واقعی) بازدید از کارگاه ها و ملاقات با استاد کاران و تجربه کار کردن کوتاه روی آن رشته را به گردشگران داد. بازی ها و نرم افزار و مسابقات انلاین برای در گیر کردن عموم مخاطبان طراحی و اجرا کرد.
با استفاده از بازار یابی اینترنتی و دیجیتال مشتریان صنایع دستی را بسیار زیاد کرد. گواهی های اصالت و استاندارد ها و مکان های معتبر عرضه به صورت اینترنتی در دسترس باشد و جلوی سود جویی و کلاه برداری ها گرفته شود.



https://isfahanplus.ir/%d8%a7%d8%b3%...f%d8%b1%db%8c/