✍️ #مصطفی_نجفزاده

🔵 یکی از تبعیض ها و رنج هایی که مهاجرین دارای کارت آمایش میبرند، موضوع سفر کردن به شهرهای ایران است!

🔸 بعد از گذشت چهل سال اقامت آبرومندانه، یک مهاجر بطور مثال اگر قصد سفر از مشهد به تهران داشته باشد، میبایست نصف روز خود را صرف این کند که به اداره اتباع رجوع نماید. وی بعد از گذراندن مراحل اداری و اجازه سفر، کارت شناسایی اش را تحویل و بجای آن برگه سفر دریافت میدارد. متقاضی سفر بابت مسافرت، هزینه ای را هم به اداره اتباع میپردازد، و مجاز است فقط ظرف ده روز سفر خود را به مقصد معین و از مسیر مشخص مشهد به انجام رساند.

🔹این نیز ناگفته نماند که شخص دارای #کارت_آمایش با سابقه قریب به چهل سال اقامت در ایران، حق رانندگی ندارد و بدلیل محرومیت از حق گواهینامه راهنمایی و رانندگی، میبایست در این شرایط سخت هزینه تاکسی و یا اتوبوس مشهد به تهران را بپردازد.

🔸 فرد مهاجر، بعد از رسیدن به مقصد لازم است یک روز از سفر خود را صرف مهر تایید #اداره_اتباع شهرستان مقصد نماید تا بتواند بعد از مراجعت به شهرستان مبدا، کارت آمایش خود را بستاند. او حتما میبایست بعد از اتمام مهلت سفر, سریعا برگه سفر خود را به اداره اتباع مبدا تحویل دهد تا بتواند کارت شناسایی آمایش خویش را تحویل بازپس بگیرد. با این حال لابد شخص مهاجر، از لحظه لحظه سفر خویش لذت برده است!

🔹اکنون جای طرح این پرسش است که مهاجرین و مهاجرزاده های افغانستانی با قدمت چهل ساله اقامت در ایران، #شهروند_درجه_چندم ایران محسوب میشوند؟

📌برگرفته از کانال جبهه فرهنگی جوانان افغانستان (یاران خراسانی)، با اندکی ویرایش