گپ‌وگفت‌های تجاری‌سازی | قسمت نهم، تیم میاره
میاره یک پلتفرم دلیوری برحسب نیاز است که جابه‌جایی هرگونه محموله‌ی قابل‌حمل توسط موتور را برعهده می‌گیرد. در این سیستم هزینه‌ی جابه‌جایی محموله‌ها در روش پیک‌های سنتی ارزان‌تر است و علاوه بر آن قابلیت سفارش اینترنتی و ره‌گیری لحظه‌به‌لحظه‌ی بار را برای مشتریان خود فراهم می‌آورد.
میاره ازلحاظ حوزه‌ی فعالیت شباهت زیادی به شرکت Uber دارد با این تفاوت که به‌جای تاکسی، از موتور بهره می‌برد و به‌جای جابجایی مسافر، کالا جابه‌جا می‌کند. میاره به کمک پیک‌های فعال در سیستم خود سعی بر آن دارد تا بتواند بستری را آماده کند که هر محموله‌ای در هر منطقه‌ای بتواند در اسرع وقت و با کمترین هزینه‌ی ممکن به دست صاحب کالا برسد.
برای آشنایی بیشتر از ایده و فعالیت‌های تیم میاره با آقای آذری یکی از اعضای این تیم مصاحبه‌ای داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
شروع این ایده از کجا بوده و چه انگیزه‌ای سبب شد وارد این فضا شوید؟
ما سه دوست هستیم که با توجه به علاقه‌ی خود وارد فضاهای کاری استارتاپی شدیم در ابتدا حدود ۶ یا ۷ ایده از استارتاپ‌های موفق آمریکایی را بررسی کردیم تا ببینیم قابل اجرا در ایران هست یا خیر؟ ایده میاره در اصل از یک استارتاپ آمریکایی به نام Postmates گرفته‌شده که کمی کامل‌تر از میاره است. سعی کردیم با شرایط ایران این ایده را تطبیق دهیم در آنجا خیلی از رستوران‌ها خودشان تحویل ندارند Postmates این کار را انجام می‌دهد، هم سفارش می‌گیرد و هم تحویل می‌دهد. البته در این فضا رقبایی بودن که کمی کار را در شروع برای ما سخت می‌کردند به همین دلیل به سراغ رستوران‌ها رفتیم، رستوران‌ها پیک استخدام نکنند و با ما قرارداد داشته باشند که کل تحویل را برای آن‌ها انجام دهیم.
در مورد محصول خود و نوع کارکرد آن توضیح دهید؟
سیستم یا محصول به صورت یک پنل تحت وب است که در اختیار رستوران‌ها قرار می‌دهیم هر زمان که نیاز به پیک دارند و نیاز است تا غذایی را تحویل دهند روی وب بر روی پنل ما درخواست می‌زنند. خود سیستم تشخیص می‌دهد که کدام پیک به آنجا نزدیک و ازنظر موقعیتی مناسب است، به پیک اعلام می‌کند پیک هم به آن رستوران رفته و غذا را تحویل می‌گیرد.
ما با داشتن ۱۵ موتورسوار حدود ۳۰ رستوران را می‌توانیم سرویس‌دهی کنیم. خود رستوران‌ها برای فعالیت‌های خود مجبور به استخدام تعدادی پیک هستند اما با ارزش پیشنهادی که ما برای آن‌ها داریم با تعداد ۱۵ موتورسوار شرایط بهتری را فراهم کردیم. درنتیجه سیستم سنتی یک مقدار غیر بهینه بود چون یه زمانی موتورسواران در روز بیکار هستند و یک‌زمانی همه با هم خارج از رستوران هستند. روش سیستم ما به این صورت هست که پیک‌های موتوری را بین رستوران‌ها پخش کرده و ساعت‌هایی که رستوران‌ها تعطیل هستند این پیک‌ها برای ما کالاهای دیگری را تحویل می‌دهند. به همین دلیل ازنظر اقتصادی خیلی بهینه‌تر می‌شود و مزیت قیمتی می‌توانیم داشته باشیم تا الان فقط با رستوران‌ها کار می‌کردیم ولی در مراحل بعد با بیزینس‌های دیگر هم کار می‌کنیم.
در مورد تیم و سوابق تیم صحبت کنید و چقدر از تیم رضایت دارید؟
تفاوت شخصیت‌ها و نگاه‌ها و توانایی‌های افراد از نقاط قوت تیم ماست، هرکدام می‌توانیم یک حوزه از فعالیت‌های مهم یک استارتاپ را در دست بگیریم و درعین‌حال باهم همکاری داشته باشیم. بنده خودم تجربه‌ای که داشتم در حوزه توسعه نرم‌افزار بوده دو سال پروژه‌های داخل سازمانی یک شرکت را انجام می‌دادم و بعدازآن در یک استارتاپ دیگری حضور داشتم به اسم استارتاپ ترب در این یک سالی که مشغول بودم تجربه برنامه‌نویسی وب را کسب کردم و الان در میاره مسئولیت بخش فنی را به عهده دارم و آقای امینی در دو استارتاپ دیگری مشغول بودند، استارتاپ ایده‌پرداز که در زمینه تبلیغات آنلاین و استارتاپ چاپارکه در زمینه Messaging بود به‌واسطه کار و سابقه درزمینهٔ تبلیغات و بخش Messaging، در بخش فروش، مهارت پیدا کردند و در حال حاضر بحث فروش به رستوران‌ها را به عهده دارند ایشون هم در فروش و هم بحث نرم افزار دید خوبی دارند. با آقای برکتین هم حدود ۲ سال با هم در یک سازمان همکار بودیم، به‌عنوان برنامه‌نویس و مسئول فروش بخش روشنایی فعالیت‌هایی را داشتند و در حال حاضر هم مدیریت تیم و هم مدیریت بخش پیک‌ها را به عهده‌دارند. همه افراد نسبت به کارهای همدیگر دید کلی دارند تیم خوبی جمع شده و این از ویژگی‌های خوب است.
چه چیزهایی باعث موفقیت شما شده است؟
البته تا موفقیت خیلی فاصله است. در شروع اطمینان نداشتیم که این جریان قابلیت اجرایی خوبی داشته باشد ولی یک‌وقت خوبی صرف شد که بفهمیم با توجه به شرایط ایران چه سیستمی قابل استفاده است که مناسب بازار باشد. قبل از پیاده‌سازی ایده فقط با تعدادی از رستوران‌ها و پیک‌های موتوری صحبت کردیم تا سنجش مناسبی نسبت این فضا را کسب کنیم و بعد از پیاده‌سازی چیزی حدود دو تا سه هفته زمان برد تا بتوانیم سرویس را بفروشیم و در ابتدا با یک رستوران و دو پیک موتوری شروع کردیم.
چه سختی‌ها و موانعی در سر راه شما قرار داشت؟
با دو قشر از مخاطبان، پیک موتوری و رستوران‌ها در ارتباط هستیم. هر دو این مخاطبان اهل داشتن دیتا نیستند یعنی رستوران‌ها دقیقاً نمی‌دانند چه مقدار هزینه دارند و باید آن‌ها را راضی می‌کردیم مدتی از سیستم ما استفاده کنند تا بفهمند چقدر سیستم ما بهتر است؛ و همین بحث را با پیک موتوری‌ها داشتیم که دید دقیقی ندارند از این‌که از راه‌های دیگر بخواهند کار کنند درآمدشان چقدر است و اینجا چه درآمدی خواهند داشت و همین راضی کردن این‌ها که مدتی برای کار کردن با ما باشند خیلی سخت بود. در اصل یک کار عملیاتی است و این‌گونه نیست که در آرامش محصولی ساخته شود و شروع به کار کردن کند، محصول را باید بسازیم و همیشه بحث پشتیبانی آن را کنترل کنیم.
چه چشم‌اندازی برای محصول خود در چند سال آینده در نظر گرفتید؟
در نظر داریم سهم خوبی از بازار در حوزه دلیوری رستوران‌ها را به دست آوریم و هم حمل‌ونقل بیزینس‌هایی که با موتور انجام می‌شود مثل فروشگاه‌های آنلاین، یا فروشنده‌های خرد را تحت پوشش خود دربیاوریم.
در آخر نکته‌ای هست که بخواهید برای کارآفرینان یادآور شوید؟
تجربه‌ای که در این مسیر به دست آوردیم و برای دوستان کارآفرین دیگر توصیه می‌کنیم این است که برای فروش محصول خود باید مشتری را خوب بشناسند و با آن‌ها ارتباط بگیرند و یک محصول خوب پاسخ‌گوی نیاز مشتری است.
گپ‌وگفت‌های تجاری‌سازی | قسمت نهم، تیم میاره | وبلاگ برنامه تجاری‌سازی شریف
