واژۀ برند را بسیار شنیده‌ایم. معمولا می‌شنویم پوشاک و کالاهایی که از محبوبیت بالایی برخوردارند و مردم حاضرند برایشان هزینه کنند برند هستند. و بارها این پیشنهاد را شنیده‌ایم که از برندی خاص خرید کنید چون کیفیت بالایی دارد.اما منظور از برند چیست؟ در نظام حقوقی ایران برند چه جایگاهی دارد؟
اشتباهات متداول: جالب است بدانید که در قوانین ایران چیزی تحت عنوان برند وجود ندارد. در واقع برند اصطلاح رایجی است که در کسب و کار و بین بازاریان کاربرد دارد. و از نظر حقوقی جایگاهی ندارد.
سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا مطلقا چنین چیزی در قانون پیش‌بینی نشده است؟ پس اگر بخواهیم چیزی شبیه برند در ایران ثبت کنیم باید چه کار کنیم؟
در واقع آنچه در قوانین آمده است علامت و نام تجاری است. حال باید ببینیم هرکدام از این‌ها از نظر قانون‌گذار چیست و چه آثاری دارد.
مادۀ ۳۰ «قانون ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علائم تجاری»، در این باره گفته است:
 « علامت‌، علامت جمعی و نام تجاری عبارتند از:
‎‎‎الف – علامت یعنی هر نشان قابل رؤیتی که بتواند کالاها یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد.
‎‎‎ب – علامت جمعی یعنی هر نشان قابل رؤیتی که باعنوان علامت جمعی در اظهارنامه ثبت معرفی شود و بتواند مبدأ و یا هرگونه خصوصیات دیگر مانند کیفیت کالا یاخدمات اشخاص حقیقی و حقوقی را که از این نشان تحت نظارت مالک علامت ثبت شده جمعی استفاده می‌کنند متمایز سازد.
‎‎‎ج – نام تجارتی یعنی اسم یا عنوانی که معرف و مشخص کننده شخص حقیقی یا حقوقی باشد.»

برای آشنایی بیشتر با نام و علامت تجاری، اینجـــا کلیک کنید.