درسی که دستگاه قضای یک کشور الحادی به ما می دهد | #مردی_از_جنس_یخ

🔸 خانم پارک با بالاترین میزان رای در طول تاریخ کره جنوبی، در سال 2013 به ریاست جمهوری کره جنوبی انتخاب شد. وی همچنین تنها رییس جمهور زن کره جنوبی تا کنون بوده است.

🔹 حدود اکتبر سال 2016، رسانه های جمعی کره جنوبی دست به افشاگری در مورد رانتخواری یکی از نزدیکان خام پارک زدند.

🔸 با گسترش دامنه افشاگری و تنها حدود 1-2 ماه بعد (ماه نوامبر)، پلیس کره جنوبی طی تحقیقاتی پیرامون افشاگری ها، رسما متوجه رانتخواری دوست خانم پارک شد. بررسی ها نشان می داد که که این فرد با استفاده از نزدیکی خود به رییس جمهور، با اخذ رشوه معامله جوش می داده است. بررسی بیشتر پلیس دامنه اتهام را به شخص رییس جمهور رساند و دستگاه قضایی کره جنوبی به صورت رسمی رییس جمهور را متهم به سو استفاده از موقعیت خود کرد. طبق تحقیقات پلیس، رانتخواری بدون هیچ گونه اطلاع خانم پارک امکان نداشت.

🔹 حدود 2 ماه بعد افشاگری (ماه دسامبر)، پارلمان کره جنوبی طبق قانون کره اساسی، ریاست جمهوری خانم پارک را برای 6 ماه معلق کرد.

🔸 با معلق شدن ایشان، مصونیت سیاسی رییس جمهور لغو شد. دادگاه عالی کره جنوبی به بررسی اتهامات پرداخت و حدود 5 ماه بعد از افشاگری (ماه مارچ 2017)، با تایید اتهامات رای به برکناری دائم ریاست جمهوری داد.

🔹 با برکناری خانم پارک، روند محاکمه وی و سایر متهمین پرونده برای صدور احکام مجازات آغار شد. امروز و حدود 13 ماه بعد از برکناری خانم پارک، دادگاه حکم مجازات 24 سال زندان برای ایشان صادر کرد. با توجه به سن خانم پارک، در عمل حکم حبس ابد است. در طول این مدت، جلسات محاکمه به صورت زنده از تلوزیون پخش می شد و روند محاکمه کاملا شفاف به اطلاع افکار عمومی می رسید.

🔸درسی که می شود گرفت: عدالت قضایی این نیست که یکی از اعضای بافت قدرت را پس از پایان یافتن دوران مسئولیت وی و پشت درهای بسته و بدون کم ترین شفافیت محاکمه کرد. عدالت این است که اعضای بافت قدرت را به محض کشف تخلف، برکنار و محاکمه کرد و حکم را اجرا هم کرد. مسئولان جمهوری اسلامی می توانند صبح تا شب در بوق کنند که قوه قضائیه ایران بهترین دستگاه قضائی جهان است و قضات آن استقلال رای دارند، اما افراد عادی با توجه به خروجی قضاوت می کنند. این وسط هم هر چقدر داد بزنند که فقه جعفری همه مشکلات جهان را حل می کند، کمکی به اثبات موضع آنها نمی کند. چون مردم می بینند که دستگاه یک کشور که اکثریت آن تقریبا ملحد هستند، عملکرد بهتری دارد.