✍️ سيدمجيد حسيني

آدم ها هميشه برنده ها را مي بينند ، انها كه تكيه زدند بر سكوي اول ، انها كه گل زدند و آنها كه نفر اول شدند، اما من دوست دارم نفر دوم ها را ببينم ، گل خورده ها ، اشتباه كرده ها ، بازنده ها ، كساني كه دوربين ها صورتشان را زوم نمي كنند

من دوست دارم ، اين مدافع مراكش را ببينم ، حسي كه دارد مقابل ملت اش را حس كنم ، دوست دارم ، رنج شكست خورده ها را كم كنم ؛ اين مرد كه اشك مي ريخت ،

گفتم ملت شجاع بايد براي بازنده ، كف بزند ، براي كسي كه اشتباه كرده بايد راه زيستن ساخت ، دلم مي خواست اين مرد را بغل كنم ، بگويم : مرد زنده باش ، دنياي جاي خوبي براي اشتباه كردن نيست، ولي تو اشتباه كن ، چون ادمي مثل من هستي كه اشتباه مي كني ؛

كاش ميشد دراين دنيا اشتباه كرد، اما له نشد ، كاش ميشد نفر دوم بود اما كتك نخورد ، و كاش ميشد گل به خودي زد ، شكست خورد ، اما اغوشي براي بغل كردن ادم باز بود ، تا شكست را به حس خوب انساني تبديل كند ؛

امروز اولين بار بود ، حس ادم شكست خورده درونم نشست ؛ ديدم حس اشناييست ، چيزي كه بارها تجربه كردم ، ولي كسي در اغوشم نكشيده كه زنده باش ؛ كاش ميشد من اينكار را بكنم