دکتر اسماعیل هداوندی

✍️در معادن زغالسنگ از قناری به عنوان آژیر خطر استفاده می شد. چنانچه گاز دی اکسید یا متان در معدن نشت می کرد، قناری زودتر از معدن کاران تحت تاثیر قرار گرفته و آواز خواندنش متوقف و در نهایت می مرد. در ادبیات انگلیسی عبارت "قناری در معدن" اشاره به نظام، وسیله یا انسانی است که به عنوان نظام اخطار اولیه به کار می رود.

✍️بسیاری از شاخص های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در این روزها شبیه یک قناری در حال مرگ در وطن است. در یک اقتصاد سالم، ثروت از اقتصاد خرد به وجود می آید (یعنی تولید و کارآفرینی) نه از تلاطم های اقتصاد کلان (رشد قیمت های دارایی های ثابت مانند زمین و خانه، یا طلا و دلار) و این در حالی است که امروز در شدیدترین حالت آن ثروت های بادآورده از اقتصاد کلان بدست می آید و طبقه نخبگان تورمی که حرص و طمع و غرور ناشی از ثروت آنها که در قالب خودشیفتگی و اعتماد به نفس کاذب بروز می کند را به وجود آورده است.

از آن طرف جوانان کارآفرین مشغول کار در استارتاپی را می بینم که بسیار خلاقند و این روزها هزینه هایشان به جهت افزایش قیمت دلار چند برابر شده است و گویی اقتصاد معیوب انتقام خود را از این کارآفرینان می گیرد. استاد دانشگاه و متخصص و دیگرانی را می بینم که برای اینکه از قافله عقب نیفتند جایگاه اصلی خود را فراموش کرده و تمرکزشان بر خرید و فروش این دارایی های ثابت است.

✍️باید گفت این پول قوی نیست زیرا پول قوی در عمل مترادف است با دوراندیشی، درستکاری، خویشتن داری و از همه مهمتر به مانند ماده 14، بخش دوم قانون اساسی آلمان که می گوید : دارایی و مالکیت، وظیفه می آورد و استفاده از آن هم باید به نفع عموم تمام شود، پول قوی صرف انتفاع همگان می گردد نه اینکه در دارایی های ثابت راکد بماند. این پول ضعیف همه ما حتی کسانی که به وفور از آن دارند را در آینده با مشکل مواجه خواهد کرد چون جامعه به مثابه کشتی است که همه در آن سواریم. یادمان نرود میراثی که در آن کارآفرین جریمه می شود و دلال به ظاهر برنده می شود به فرزندانمان منتقل می شود، و چه خواهند شد این آینده سازان جامعه ما؟!