از خودتان بنویسید تا حال‌تان خوب شود
باورتان نمی‌شود اگر بگوییم محققان تا چه حد در باب نوشتن از خود کارهای مطالعاتی انجام می‌دهند. مطالعات نشان داده تا چه اندازه نوشتن درباره خود و تجربه‌های شخصی می‌تواند اختلالات روانی انسان‌ها را بهبود ببخشد، نشانه‌های سرطان را بین بیماران سرطانی کاهش بدهد، حال بیمارانی را که به حمله قلبی دچار شده‌اند بهبود ببخشد، باعث شود بیماران کمتر به دکترها مراجعه کنند و حتی وضعیت حافظه بیمارها را بهتر از قبل کند.
در حال حاضر، محققان در حال بررسی این نکته هستند که آیا قدرت نوشتن و بازنویسی داستان زندگی شخصی آدم‌ها می‌تواند باعث تغییرات رفتاری میان آدم‌ها شود و باعث شود آدم‌ها در زندگی‌شان شادتر باشند؟
نکته این تحقیق در این موضوع است که همگی ما انسان‌ها یک راوی شخصی درون خودمان داریم که نگاه ما را به زندگی و به دنیای پیرامون‌مان شکل می‌دهد. اما گاهی این صدای درون اتفاقات را آن‌طور که درست است درک نمی‌کند. بعضی محققان اعتقاد دارند با نوشتن و بعد ویرایش آنچه نوشته‌ایم، می‌توانیم درک‌مان را نسبت به خودمان و موانع هویتی‌ای که سر راه سلامتی‌مان است تغییر دهیم.
محققان می‌گویند تاثیر این نوشتن‌ها در بهبود وضعیت سلامتی آدم‌ها واقعی است.
یکی از تحقیقاتی که محققان انجام داده‌اند مربوط می‌شود به دانش‌آموزان آفریقایی-آمریکایی کالجی که باید خودشان را با محیط آمریکایی کالج تطبیق بدهند. از بعضی از این دانش‌آموزان خواسته شد در ویدیویی برای دانش‌آموزان آینده این کالج از تجربه‌شان در کالجی که درس می‌خوانند حرف بزنند یا مقاله‌ای بنویسند و از این تجربه حرف بزنند. مطالعه رفتاری این دانش‌آموزان نشان داد، آن‌هایی که مقاله نوشته‌اند یا در این ویدیو شرکت کرده‌اند، در مقایسه با گروه دیگری از دانشجویان آفریقایی-آمریکایی که در این تجربه شرکت نکرده‌اند در امتحانات نمره‌های بهتری کسب کرده‌اند.
تجربه نوشتاری دیگری هم بین تعدادی زوج برگزار شد و در این تجربه از آن‌ها خواسته شد به عنوان یک شاهد بی‌طرف درباره مشکلات زندگی‌شان بنویسند. از میان ۱۲۰ زوج شرکت‌کننده، آن‌هایی که از طریق نوشتن مشکلات‌شان را کشف کرده بودند نسبت به آن‌هایی که در این تجربه شرکت نکرده بودند، پیشرفت بسیار بهتری در حل مشکلات‌شان نشان دادند.
یکی از روان‌شناسانی که در این تحقیقات فعالیت می‌کند می‌گوید: «نوشتن آدم‌ها از مسايل‌شان واقعا آن‌ها را تشویق می‌کند که از لاک دفاعی شیوه تفکری که درگیرش هستند وارد چرخه خوش‌بینانه‌تری از زندگی شوند.»
یکی دیگر از محققان این پروژه می‌گوید: «ایده اصلی این تحقیق این است که آدم‌ها را به این سمت سوق بدهد که کی هستند و به کجا می‌خواهند بروند. من فکر می‌کنم ایده نوشتن از خود در واقع مثل دوره‌ای آموزشی است که آدم‌ها می‌گذرانند تا زندگی‌شان را تصحیح کنند.»
این محققان از آدم‌هایی که در این تحقیق شرکت می‌کنند می‌خواهند از اهداف‌شان در زندگی بنویسند و بگویند چرا نتوانسته‌اند در زندگی به این اهداف برسند. بعد از نوشتن این داستان‌ها، محققان از شرکت‌کننده‌ها می‌خواهند یک بار دیگر این داستان‌ها را بازنویسی کنند و این بار صادقانه‌تر به ماجرا نگاه کنند.
یکی از زنانی که در این برنامه شرکت کرده بود نوشته بود که همیشه در زندگی می‌خواسته به وزن و هیکل‌اش توجه کند، اما همیشه مجبور بوده سخت کار کند تا بتواند شکم فرزندان‌اش را سیر کند و از این که بخواهد وقتی را دور از بچه‌هایش بگذراند، احساس عذاب وجدان می‌کرده است.
وقتی این زن دوباره داستان‌اش را بازنویسی می‌کند، در نهایت به این نکته می‌رسد که او هیچ‌وقت دل‌اش نمی‌خواسته ورزش کند و آن‌قدرها به سلامتی‌اش اهمیت نمی‌داده است. برای همین کار و بچه‌هایش را بهانه اضافه وزن‌اش کرده بوده.
یکی از بنیان‌گذاران این موسسه تحقیقاتی می‌گوید: «وقتی شما با حقیقت مواجه می‌شوید و با این نکته که چه چیزی برای‌تان اهمیت دارد، همین موضوع زمینه تغییر را برای‌تان فراهم می‌کند.»
--------------------------------------------------
آنچه خواندید بازنویسی و ترجمه مطلبی از نیویورک تایمز است.
