یکی از چالش‌های موجود در اقتصاد هر کشوری، نحوه‌ی تأمین مالی شرکت‌ها است که می‌تواند نقش مهمی در تسهیل سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی آن کشور ایفا کند. داشتن ابزارهای مالی مناسب در بازارهای سرمایه‌ی هر کشوری می‌تواند به شرکت‌ها این امکان را بدهد تا از روش‌های مختلفی برای تأمین منابع مالی استفاده کرده و کمترین هزینه ممکن را پرداخت کنند. یکی از مهمترین ابزارهای مالی در بازارهای سرمایه، توافق‌نامه‌ی بازخرید یا قرارداد ریپو می‌باشد که در بسیاری از کشورها به عنوان یک ابزار مالی مناسب و کم‌هزینه برای تأمین مالی مورد استفاده قرار می‌گیرد. قرارداد ریپو، قراردادی است که براساس آن یک سرمایه‌گذار (فروشنده‌ی ریپو)، اوراق بهادار خود را به سرمایه‌گذار دیگری (خریدار ریپو) می‌فروشد و به طور همزمان متعهد می‌شود که در آینده همان اوراق بهادار یا معادل آن اوراق بهادار را با قیمت از قبل تعیین‌‌شده بازخرید نماید. از طرفی خریدار ریپو نیز متعهد می‌شود که در آینده همان اوراق بهادار یا معادل آن اوراق بهادار را به فروشنده‌ی ریپو بفروشد. استفاده‌کنندگان از قرارداد ریپو عمدتاً شامل بانک‌ها، شرکت‌های تأمین سرمایه، شرکت‌های هلدینگ، شرکت‌های بیمه و صندوق‌های سرمایه‌گذاری هستند. مؤسسات مالی در شرایط کمبود نقدینگی می‌توانند برای تأمین مالی کوتاه‌مدت خود از قرارداد ریپو استفاده کنند. در مقابل، سایر مؤسسات مالی که دارای وجوه نقد مازاد هستند، می‌توانند با ورود به بازار ریپو و استفاده از وجوه نقد بلا استفاده‌ی خود، سود به دست آورند.



نگارنده: کامران سلمانی , دکترمهران محمدی

بورس اوراق بهادار تهران - بررسی تطبیقی توافق‌نامه‌ی بازخرید اوراق بهادار (ریپو) و امکان‌سنجی راه‌اندازی آن در بورس اوراق بهادار تهران