“آقای قاضی به دادم برس…! ایده ام را دزدیدند… اگر ایده ام را اجرا می کردم با شرکت های دولتی قرارداد می بستم. پولدار می شدم. اما این آقا که به او اعتماد کردم و ایده ام را با او در میان گذاشتم، ایده ام را به سرقت برد و در حال اجرای آن است. به دادخواهی آمده ام!”

ایده دزدی موضوع خیلی جدیدی نیست. بعضی از ایده پردازان، کارآفرینان و جوانان استارتاپی بر این عقیده اند که صرف داشتن ایده باید مورد حمایت قانون قرار بگیرند و اگر زمانی ایده خود را با افرادی در میان گذاشتند و آن ها نسبت به اجرای آن اقدام کردند باید به صاحب ایده خسارت پرداخت کنند یا اینکه ایشان را در کسب و کار خود دخیل نمایند. اما آیا واقعا این گونه است؟



باید بدانیم که هر کسی با داشتن ذهنی خلاق می تواند ایده های بسیاری را در ذهن بپرواند. اما اینکه آن ایده قابلیت اجرا داشته باشد، سودآور باشد، با مقررات داخلی و بین المللی در تعارض نباشد و اینکه آن شخص توانایی اجرا، مدیریت و توسعه آن را داشته باشد ملاک است. در هیچ کجای دنیا صرف داشتن ایده، این حق را به افراد نمی دهد که بتوانند علیه کسانی که ایده آن ها را دزدیده و اجرا کرده اند طرح دعوا نمایند مگر اینکه بین خودشان قراردادی با این مضمون بسته باشند و این تعهد را نسبت به هم قبول کرده باشند. قراردادهایی مثل NDA و NCA. کشور ایران هم از این قاعده مستثنی نیست.



بر اساس مقررات، زمانی می توانید از حمایت قانونی برخوردار شوید که ایده خود را به شکلی محسوس و ملموس در یک قالب محصول یا خدمت ارائه کرده باشید. در این صورت بسته به نوع محصول امکان ثبت آن به عنوان اختراع، طرح صنعتی، گواهی ثبت نرم افزار و …. را خواهید داشت تا از این طریق بتوانید ایده خود را که در قالب یک محصول یا خدمت ارائه شده است مورد حمایت قانون قرار دهید.

خلاصه:

۱- در هیچ کجای دنیا خود ایده قابلیت ثبت ندارد.
۲- ایده باید به شکلی محسوس، ملموس و یا قابل درک در یک قالب محصول یا خدمت ارائه شود تا مورد حمایت قرار گیرد.
۳- هر ایده پس از تبدیل به محصول یا خدمت (سرویس) بسته به نوع آن می تواند یک یا چند نوع حمایت قانونی را اخذ نماید.


https://isfahanplus.ir/stolen-ideas/