بند دردسرساز مربوط به حفظ اسرار تجاری در قرارداد استخدام
فرض کنید شما شخصی با هیچ‌گونه تخصصی را به عنوان فروشنده استخدام می‌کنید. در زمان قراداد استخدام، او قرارداد متداولی را امضا می‌کند که افشا نساختن اطلاعات شرکت در حین استخدام این شرکت، یکی از بندهای آن است. بعد از سالها کار این شخص برای شرکت شما، این شخص به استخدام شرکتی در می‌آید که رقیب شماست و شما کم‌کم متوجه می‌شوید مشتریان خود را از دست می‌دهید. چه کاری می‌توانید انجام دهید؟ این اتفاقی است که برای شرکت Orthofix افتاد و دادگاه‌ها به دلیل نگنجاندن بند مربوط به محدودسازی زمانی و مکانی افشای اطلاعات، همچنین ماهیت اطلاعاتی که شخص در حین استخدام کسب نموده، تخلفی را محرز نمی‌دانستند ولی بالاخره یکی از دادگاه های تجدید نظر، رای به نفع این شرکت و متخلف دانستن شخص استخدام شده صادر می‌کند.
شرکت Orthofixکه تولیدکننده و توزیع‌کننده تجهیزات پزشکی است، شخصی به نام هانتر، که قبلا هیچ تجربهای در زمینه‌ی فروش این نوع محصولات نداشته را استخدام می‌کند، این شخص در این شرکت در قسمت فروش برای 12 سال کار می‌کند. درست در روزی که قرارداد او با شرکت Orthofix به پایان میرسد، او شروع به کار در شرکت رقیب می‌کند. بر اساس مستندات دادگاه استیناف، این شخص در حافظه‌ی کامپیوترش اطلاعات محرمانه‌ای نظیر لیست مشتریان، اطلاعات مربوط به قیمت‌گذاری و حراج‌ها، برنامه‌ی فیزیوتراپها، همچنین برخی دستورات تجویز را داشته است. او با معرفی مشتریان قیلی به شرکتی که بعدا استخدام شده و نیز بیان تارخچه‌ای از فعالیت و فروش آنها، زمینه را برای برتری جستن شرکت جدید به شرکت قبلی مهیا کرد.
شرکت Orthofixتخلف از قوانین اسرار تجاری را برای شکایت دستمایه قرار داد و مدعی شد که این کار آقای هانتر، باعث ضرر 1.6 میلیون دلاری برای این شرکت شده است. از آنجا که قرارداد استخدام، نه محدودیت زمانی عدم افشاسازی اطلاعات محرمانه را مشخص کرده بود و نه محدودیت مکانی را، شکایت در دادگاه‌ها به نتیجه ای نرسید تا اینکه سرانجام، ششمین دادگاه تجدید نظر به این نتیجه رسید که اطلاعات کسب شده در حین کار این شخص در این شرکت نیز اسرار تجاری محسوب می‌شوند و تخلف از حفظ اسرار تجاری محسوب میشود.
در قرارداد محرمانگی بین شرکت Orthofixو آقای هانتر مشخص شده بود که هانتر، "حق استفاده یا افشای اطلاعاتی را نخواهد داشت که در حین کار برای این شرکت کسب کرده است". از آنجا که در این بند تکلیف اطلاعات کسب شده در زمانی که هانتر در این شرکت کار نمیکند مشخص نشده بود، لذا افشای این اطلاعات از نظر دادگاه ها تخلفی محسوب نمیشده است.
اولین دادگاهی که این شکایت را بررسی می‌کرد، تخلف از اسرار تجاری را مردود دانست. دلیل این دادگاه بر پایه‌ی استناد به قانون تگزاس بود که تنها اطلاعات خصوصی به عنوان اطلاعات محرمانه قلمداد می‌شوند و از حفاظت اسرار تجاری بر اساس قوانین اسرار تجاری اوهایو بهرهمند می‌شوند. براساس رأی این دادگاه چنین اطلاعات اختصاصی در این مورد رد و بدل نشده است. همچنین این دادگاه به دلیل اینکه در این بند قرارداد محدودیت جغرافیایی و زمانی آورده نشده بود، تخلف از قوانین اسرار تجاری را قابل اجرا ندانست.
دادگاه نهایی (ششمین دادگاه) برای تجدید نظر تشکیل شد، رأی متفاوتی را اعلام کرد. بر اساس رأی این دادگاه، درست است که استفاده و افشاسازی از "مهارتها یا دانش عمومی" بر اساس قانون تگزاس تخلف از اسرار تجاری محسوب نمی‌شود ولی در این مورد، اطلاعات محرمانه‌ی خاص آن شرکت منظور است که نمیتوان آن را دانش و مهارت عمومی محسوب نمود.
دوم اینکه آنچه اینجا اسرار تجاری محسوب میشود و بر اساس نظر شاکی، افشا شده است، "ارزشمند بوده و به گونه ای نبوده که سریعا و به راحتی کسب شوند و نیاز به هزینه و کار زیادی داشته است". لذا، قرارندادن بند مربوط به محدود ساختن جغرافیایی و زمانی ، این تخلف را نقص نمی نماید.
براساس اعلام و نظر این دادگاه، اسرار تجاری حتی اطلاعاتی که در حافظه‌ی شخص باقی مانده است را نیز شامل میشود. لذا این دادگاه، این مورد را نقص قوانین مربوط به اسرار تجاری دانست و پرونده را برای بررسی ضرر و زیان به کارشناسان سپرد.
منبع : کانون پتنت ایران | اخبار | بند دردسرساز مربوط به حفظ اسرار تجاری در قرارداد استخدام
