براساس قانون تجارت، شرکت‌های سهامی عام بعد از پایان سال مالی، موظف به برگزاری مجمع عمومی سالیانه و ارائه گزارش عملکرد اقدامات یک‌ساله خود هستند و باید در خصوص برخی امور شرکت از جمله میزان تقسیم سود تصمیم‌گیری ‌‌کنند. در اکثر اوقات، بحث‌برانگیزترین بخش مجمع، تصمیم‌گیری درباره تقسیم سود است، به این دلیل که سهامداران برای دریافت بازده نقدی سرمایه‌گذاری خود، پیشنهاد توزیع حداکثری سود را ارائه می‌کنند و در مقابل، مدیران شرکت‌ها برای جبران کمبود نقدینگی و جلوگیری از خروج منابع مالی، تمایلی به تقسیم سود ندارند. بنابراین مباحث مختلفی در رابطه با تقسیم سود از جمله میزان تقسیم سود و زمان پرداخت بین مدیران و سهامداران مطرح می‌شود که در نهایت تعیین‌کننده‌ی سیاست شرکت در مورد تقسیم سود نقدی است.
در حال حاضر از یک طرف سهامداران شرکت‌های بورسی از سیاست‌های تقسیم سود شرکت‌ها و زمان پرداخت آن شکایت دارند و از طرف دیگر مدیران شرکت‌ها با مشکلات عدم نقدینگی کافی در پرداخت سود مصوب مجمع دست به گریبانند که این امر پرداخت سود را به تعویق می‌اندازد.
این پژوهش، در راستای افزایش آگاهی در رابطه با قوانین و مقررات تقسیم سود، ابتدا به بررسی مقررات تقسیم سود در ایران پرداخته و سپس مقررات تقسیم سود در کشورهای هند، ترکیه، فرانسه، انگلستان، مالزی، بحرین، مجارستان، فیلیپین، کره جنوبی و چین را بررسی کرده ‌است.




نگارنده: مهسا جمشیدی ویسمه

بورس اوراق بهادار تهران - بررسي قوانين و مقررات تقسيم سود