هزینه های شخصی و اجتماعی پرداخت چیست؟

شاهین نورصالحی،مشاور و طراح سیستم های پیشرفته علم و فناوری
فرض کنید یک روز عصر برای خریدهای روزمره خانواده (به منظور استفاده کمتر از کیسه های پلاستیکی) سبد خرید را برداشته و به فروشگاه نزدیک محل سکونت خود مراجعه می کنید و پس از برداشتن وسایل مورد نیاز در لحظه پرداخت بر اساس روش پرداختی که انتخاب می کنید،جدا از اینکه روش پرداخت شما ممکن است شامل کارمزد بشود یا خیر (که به آن هزینه های شخصی پرداخت گفته می شود) یک هزینه پنهانی تحت عنوان هزینه های اجتماعی پرداخت را نیز متحمل می شوید که مشتری در جایگاه یک شهروند همیشه با آن در قالب نرخ تورم،نرخ بهره و ... درگیر است ولی هرگز وجود آنرا به صورت مستقیم حس نمی کند. به طور مثال در مستندی که مربوط به Reserve Bank استرالیا است،نشان داده شده که هزینه های سربار اجتماعی بابت خدمات پرداخت در کسب و کارهای مربوط به وسایل خانگی از 0.8 درصد GDP به 0.54 درصد GDP بین سالهای 2006 تا 2013 میلادی کاهش داشته است،که نقش پر رنگ پرداختهای الکترونیکی نوین در این بازه زمانی را کاملا نمایان می سازد. در این گزارش پر هزینه ترین روش پرداخت برای جامعه به ترتیب چک،سپس کارت اعتباری و در نهایت دبیت کارت معرفی شده است. نکته قابل توجه در این گزارش از تغییر رفتار پرداخت با پول نقد از سطح 60 دلار استرالیا در سال 2006 تا زیر 20 دلار استرالیا در سال 2013 به عنوان ارزانترین روش پرداخت است. ولی متاسفانه تصمیم گیری در انتخاب روش پرداخت در سمت خریدار و فروشنده اصولا بر اساس هزینه هایی که یک روش پرداخت به جامعه تحمیل می کند نیست و تصمیم گیری در این ارتباط بر پایه مزایا،هزینه های شخصی و جوایز است. بر همین اساس،گزارش های مشابهی که توسط بانک مرکزی اتحادیه اروپا و Bank Of Canada منتشر شده نشان می دهد هر کشوری رفتار بخصوصی در لحظه پرداخت شهروندان خود دارد و در شرایط بخصوصی در ایده آل ترین حالت از لحاظ تحمیل هزینه های سربار بر اجتماع قرار می گیرد

هزینه های شخصی و اجتماعی پرداخت چیست؟